30 november 2007

Hou ermee op Yves

Hou ermee op Yves, je kan het niet.



Je bent ons land belachelijk aan het maken. We herbergen tal van internationale organisaties, zoals de NAVO en het Europees parlement. Tegenover hen slaan we een belabberd figuur.



Wat blijft er nog over van het 'goed bestuur'? Steeds meer en meer mensen moeten zich pijn doen om de eindjes aan elkaar te knopen. Ons land zakt in allerlei lijstjes verder en verder terug. Hou je daar mee bezig. Zorg dat iedereen in dit land een behoorlijk bestaan kan leiden.



Yves en co.: Hou op met prutsen!

29 november 2007

Antarctica in beeld

Amerkiaanse en Britse wetenschappers hebben de meest gedetailleerde kaart van Antarctica ooit gemaakt. De kaart bestaat uit meer dan duizend foto's van het 'witte continent'.


De foto's zijn afkomstig van het Amerikaanse ruimtevaartuig Landsat. Je kan doorzoomen tot op een hoogte van 15 meter.


De kaart, Landsat Image Mosaic of Antarctica, kortweg: LIMA, is het resultaat van de samenwerking tussen de NASA, het US Geological Survey, de US National Science Foundation en het Britisch Antarctic Survey. Sites die één voor één de moeite waard zijn van een bezoekje.

08 november 2007

Ceci n’est pas une crise

Ik kan je het volgende artikel uit 'De Morgen' van vandaag toch niet onthouden. De B-H-V stemming van gister is in scène gezet. Zoveel is duidelijk. Den Yves is toch leper dan ik dacht. Maar of dit goed is voor ons land en voor onze regio is een andere vraag. Dit coup de théâtre dient enkel het CD&V partijbelang.

Boem! Paukeslag! Vervuld met de plechtige ernst die dergelijke historische gebeurtenissen vereist, beleefden de Vlaamse volksvertegenwoordigers gisteren een hoogdag. Fier staken ze de handen op en stemden ze de splitsing van B-H-V. Waardoor dat paradoxaal genoeg nog zeker anderhalf jaar verder ongesplitst zal blijven, want minstens zolang kunnen de Franstaligen via procedures de boel rekken. Hoe stoer ze er ook bijzaten, de stemming heeft gisteren niets aan de situatie op het terrein veranderd.

Het was, in de meest letterlijke zin van het woord, politiek toneel van de betere orde. Maar toch schoot de regie hier en daar tekort. Er waren bijvoorbeeld veel te weinig slaande deuren, veel te weinig straffe verklaringen, en niemand sprak zelfs maar van het evidente failliet van de onderhandelingen, geleid door Yves Leterme. Niemand zei dat de enige weg voor Yves Leterme die naar de uitgang is, dat hij nog alleen zijn ontslag kon aanbieden bij de koning. Er zat een dikke regiefout in het scenario.

In plaats van nu enkele dagen, al was het voor de vorm, de crisis verder uit te diepen, mekaar de zwarte piet toe te spelen, kortom, alle rituelen uit te voeren die een echte crisis kenmerken, werd zowat onmiddellijk de piste van de noodregering met een beperkte opdracht gelanceerd. Zo snel , dit moet afgesproken zijn.

Wel, een boude veronderstelling: stel nu eens dat het inderdaad afgesproken was, en dat wat we gisteren meemaakten inderdaad een zorgvuldig geregisseerd toneelstukje was, bedoeld om de onderhandelingen te deblokkeren? Stel nu eens dat het hier inderdaad om een zorgvuldig getelefoneerde crisis gaat? Ondenkbaar? Volgens mij niet.

Die stemming heeft duidelijk een aantal voordelen. Zo kunnen beide partijen zonder enig gezichtsverlies hun achterban tegemoet treden. Het kartel heeft eindelijk de vijf minuten politieke moed gevonden, en zelfs een Gerolf Annemans verplicht toe te geven dat het hier om een 'historische' stemming ging. De Franstaligen kunnen zeggen dat ze geen duimbreed hebben toegegeven, dat ze het hele ding nu meer dan een jaar kunnen uitstellen en dat dit nog maar eens bewijst hoe de Vlamingen steeds verder afdrijven naar het separatisme. Qua PR en politieke marketing is dat dus voor iedereen dik in orde.

Bovendien zit B-H-V nu gevangen in een parlementaire procedure, en het zal de onderhandelaars weinig moeite koste om uit te leggen dat ze die willen respecteren. Professor Van Orshoven rekende gisteren al voor dat die procedure een kleine twee jaar kan duren. Dan zijn we in volle kiescampagne voor de regionale en Europese verkiezingen.

Gedurende die twee jaar kan men bijgevolg de hete B-H-V-aardappel van de regeringstafel houden, en hoeft men er niet meer over te praten. Daarmee is de belangrijkste struikelsteen voor het vormen van een oranjeblauwe regering weggetoverd (...).

Dan zijn we midden in de kiescampagne van 2009 aanbeland. Wat verhindert de Vlaamse onderhandelaars dan om opnieuw de blokkage van het dossier B-H-V vast te stellen, en te ontdekken dat de commissie van wijzen er ook niet voldoende is uitgeraakt? Dan kan men daarover de regering laten vallen, en vervolgens opnieuw met een communautaire agenda naar de verkiezingen trekken, die dan allemaal zullen samenvallen. Met Vlaamse eisen de campagne intrekken, dat loont immers, hebben ze bij het kartel geleerd, en als het opnieuw lukt, is men vertrokken voor minstens vier jaar, en niet voor het miezerige anderhalf jaartje dat er nu nog overschoot. Zeg nu nog dat Yves Leterme geen visie op lange termijn heeft. Een cynische visie, machiavellistisch, gedreven door partijbelang en niet door het belang van het land, maar wel een visie op termijn.

04 november 2007

François Bourgeon

Naar aanleiding van het verschijnen van het vierde deel, eerder dit jaar, in de reeks 'De cyclus van Cyann', wou ik striptekenaar François Bourgeon, in mijn strip rubriekje wat nader toelichten.

Het werk

Bourgeon is bij mij vooral bekend om een drietal strip reeksen:

  • De kinderen van de wind
  • De gezellen van de schemering
  • De cyclus van Cyann

In 'De kinderen van de wind' komt de geëngageerde stripmaker in Bourgeon het sterkst naar boven. De sociale ongelijkheid vormt het hoofdthema in deze reeks. De strijd tussen arm en rijk loopt als een rode draad door de vijf delen van deze stripreeks. Keer op keer klaagt hij in zijn werk de heersers en onderdrukkers aan, die zich vooral onder de geestelijke en militaire machthebbers bevinden.
In 'De kinderen van de wind' volgen we de belevenissen van Isabeau de Marnaye - Isa voor de vrienden - die om duistere redenen Frankrijk per schip ontvlucht, maar al vlug van de regen in de drop belandt.

De vijf delen van 'De kinderen van de wind':

  • Het meisje in het want
  • Het gevangenisschip
  • Handelspost Juda
  • Het uur van de slang
  • Het ebbenhout

Halverwege de veertiende eeuw leek het einde der tijden nabij. Vier 'apocalyptische ruiters' zaaien dood en verderf met honger, oorlog, pest en wilde beesten: de afschuwelijke hongersnood van 1315-1317, de honderd jarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk, door de koning van Engeland uitgeroepen in 1337, de pest die één derde van de bevolking van Europa zou doden arriveert in Marseille rond 1347. En of dat nog niet genoeg was, kon een argeloze reiziger elk moment door een wolf of een beer overvallen worden. Dit is het historische decor van 'De gezellen van de schemering', Bourgeons eigenzinnige visie op het einde van de Middeleeuwen.
Die gezellen zijn een verminkte ridder, Mariotte en Anicet. Alle drie door de maatschappij verstoten. Ze hebben elkaar gevonden in de strijd tegen de Zwarte Kracht. Ooit was de ridder een pion van de Zwarte Kracht, die dood en verderf zaaide. Nu staat zijn leven in het teken van de wraak op zijn vroegere heer.

De drie delen van 'De gezellen van de schemering':

  • De betovering van het nevelwoud
  • De vale ogen van de moerasstad
  • De laatste zang van de Malaterres

In 1994 begint Bourgeon dan, op een scenario van Claude Lacroix, met een hoogst originele space opera 'De cyclus van Cyann'. We volgen de avonturen van Cyann, de erfgename van het geslacht Olsimar. Als dochter van de wereldleider van de planeet Ohl is ze aanvankelijk meer geïnteresseerd in haar minnaars dan in staatszaken. Pa stuurt haar echter naar de planeet Ilo om de remedie te vinden voor de dodelijke Purperkoorts die haar eigen planeet teistert.
Bourgeon is een magistraal graficus die over een ontembare fantasie beschikt. De sneeuwlandschappen, oerwouden en vulkaangebieden van vreemde planeten zijn een lust voor het oog.

De vier tot nu toe verschenen delen:

  • De brOn en de sOnde
  • Zes seizoenen op ilO
  • Aïeïa van Aldaal
  • De kleuren van Marcade


De auteur

François Bourgeon werd op 5 juli 1945 in Parijs geboren. Hij volgde daar de Akademie voor beeldende kunsten, die hij in 1971 verliet met als specialisatie brandschilderen.

Hij werkte een tijd voor een meester-glazenier, waar hij zijn techniek verder kon vervolmaken. Toen hij later voor zichzelf begon, merkte hij al vlug dat er in het glazeniersvak te weinig werk was om er van te kunnen leven.

Bourgeon ging dus op zoek naar een andere manier om zijn brood te verdienen en stuitte toen min of meer toevallig op de strip.

Hij begon op free lance-basis bij Bayard Presse, waar hij regelmatig tekenwerk verrichtte voor het blad Lisette. Toen dat blad in 1973 ophield te bestaan moest hij maandenlang de redacties van alle bekende en minder bekende Franse stripuitgeverijen langs op zoek naar werk. Uiteindelijk had hij beet bij uitgeverij Fleurus: een serie voor Fripounet.

Samen met scenarist Robert Genin maakte hij voor Djin 'Beatrijs en Coen/De zwarte vlucht'. In 1979 verschenen bij Jacques Glenat de eerste pagina's van 'De kinderen van de wind/Het meisje in het want'. Voor deze strip ontving François Bourgeon de Prix Alfred 1980, de prijs voor de beste tekenaar van dat jaar.

Mogelijk gerelateerde posts