No country for old men

Anno 1980. Een jager vindt in wat misschien ooit de prairie werd genoemd, maar nu voornamelijk oogt als een troosteloos stuk Texaanse woestijn, enkele met kogels doorzeefde auto's en nog meer lijken. Plus een lading drugs, en wat verderop een tas boordevol dollars. Duidelijk het decor van een drugsdeal die bloederig uit de hand is gelopen. De man (Josh Brolin) gaat er met het geld vandoor, maar is zich ervan bewust dat hij daardoor van jager veranderd is in prooi. De even koudbloedige als efficiënte huurmoordenaar Chirurgh (duivelse vertolking van Javier Bardem) raakt hem snel op het spoor, en hij is niet de enige.

In de marge van deze onverbiddelijke jacht, waarbij heel wat slachtoffers vallen ('op het verkeerde moment op de verkeerde plaats'), mijmert een ouder wordende sheriff (een ingetogen Tommy Lee Jones) over heden en verleden. Dit soort geweld, veroorzaakt door de drugshandel en de veranderende zeden, is niet meer aan hem besteed.

De gebroeders Ethan en Joel Coen, die allebei tekenen voor scenario én regie, hebben al vaker gegrasduind in het genre van de misdaadthriller, met films als Blood Simple, Miller's Crossing, Fargo en The Man Who Wasn't There. Hun adaptatie van de gelijknamige roman van Pulitzer Prizewinnaar Cormac McCarthy biedt hen de gelegenheid om hun uitgepuurde vakmanschap met verbluffend gemak te demonstreren. 'On top of their game' noemen de Amerikanen dat.

De Coens vertellen dit verhaal van noodlottig en zeer bloederig geweld, van morele desintegratie, van (on)schuld en boete, op een rustige en efficiënte, want erg spannende en dreigende manier. De weidse landschappen, subliem gefotografeerd door Roger Deakins, zijn de stille en kille getuigen. De ironie waarvan veel eerdere Coenfilms doordrongen waren is hier ingeruild voor sarcasme. De humor is zo zwart dat zelfs de grijnslach van het verbouwereerde publiek dreigt te verstarren. Straf, maar wel keihard.