Posts tonen met het label Bier. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Bier. Alle posts tonen

03 maart 2009

Er is toch een Bush die ik goed vind

Een presidentiële naam heeft het niet meer, maar het Bush-bier van brouwerij Dubuisson zal daar geen last van hebben. Nu is er zelfs een versie waar een fijne wijnsmaak aan zit. En wie echt het zwaardere werk wil, kan naar de Bush Tripel Amber grijpen.

Ongetwijfeld is brouwerij Dubuisson, die in 1769 werd opgericht, de oudste brouwerij in Wallonië en ook een van de oudste in België. Dit jaar viert ze overigens haar 240ste verjaardag. Sinds haar oprichting bevindt ze zich nog altijd op dezelfde plek (een mooie vierkantshoeve) en is ze nog steeds in handen van dezelfde familie, wat heel uitzonderlijk is. Hugues Dubuisson, de huidige eigenaar, vertegenwoordigt de achtste generatie brouwers in Ghysegnies, het gehucht van Pipaix dat sinds de oprichting van de brouwerij haar thuis is.

In 1933, toen de Engelse bieren volop in de mode waren, creëerde Alfred Dubuisson, de grootvader van Hugues, een nieuw bier dat Belgische en Engelse kenmerken verenigde. Daarvoor gebruikte hij Engelse hop. Hij gaf het bier de kleur van een Engelse ale en ook een Engelse naam, Bush Beer, de Engelse vertaling van de naam 'Du Buisson'.

Van meet af aan kon dit bier op veel bijval rekenen, zowel in België als in het buitenland. Tegenwoordig wordt het uitgevoerd naar talrijke landen, waaronder de Verenigde Staten, Vietnam, Chili en Australië. Al die tijd is de brouwerij trouw gebleven aan het recept van dit buitengewone en vrij unieke bier, want de combinatie van bittere en zoete smaken bedacht door Alfred Dubuisson drinkt lekker weg. Enkel de naam van het bier is wat geëvolueerd. Toen in 1998 de Bush Blond werd gecreëerd, werd het Bush Beer de Bush Amber genoemd zodat het niet met zijn nieuwe broertje kon worden verward.

Op vaten
Vorig jaar vierde brouwerij Dubuisson de 75ste verjaardag van dit emblematische bier. Dit ging gepaard met heel wat nieuwigheden. Zo werd op 19 april 2008 officieel de totaal nieuwe bottellijn in werking gesteld. De brouwerij investeerde 4 miljoen euro waardoor ze niet alleen een optimale kwaliteit van de bierproducten kan garanderen, maar ook nieuwe verpakkingen, nieuwe hoeveelheden en bijgevolg nieuwe producten kan creëren.
Hugues Dubuisson bracht zo de Bush Amber Tripel en de Bush Blond Tripel in flessen van 75 centiliter uit. Het zijn nieuwe, maar ook authentieke creaties. De klassieke Bush Amber en Bush Blond ondergaan een derde gisting op flessen van 75 centiliter. Deze hergisting voorziet de Bush Tripel van een rond- en volheid die echte bierliefhebbers wel kunnen waarderen.

Ook werd onlangs de Bush de Nuits, de nieuwste creatie van Hugues Dubuisson, voorgesteld. Bij de Bush Prestige moest de Bush Amber gedurende zes tot negen maanden rijpen in nieuwe eiken vaten. Daardoor krijgt het bier een bourbonsmaak, met een duidelijke vanilletoets dankzij de jonge Amerikaanse eik. Bij de Bush de Nuits is het de Bush de Noël (het zware kerstbier) die gedurende zes tot negen maanden rijpt in houten vaten waarin Bourgogne de Nuits Saint-Georges gezeten heeft. Het eindresultaat is ronduit verrassend. Een karakterbier met een licht heldere kleur die bijzondere, lichte wijnaroma's verspreidt en die de smaak van wijn benadert.

Niet voor beginners
De hergisting van Bush Tripel Amber, heeft duidelijk voor een drogere, fruitiger smaak gezorgd, waarbij het traditioneel zoete en karamelachtige bier er een dimensie heeft bijgekregen. Opvallend is dat dit bier, ondanks de hoge alcoholgraad, toch over een stevige schuimkraag beschikt.
Bush Tripel Amber is zonder meer een van de zwaarste Belgische bieren, en met de hergisting op fles komt daar nog een beetje bij. Zeker geen bier voor beginners, maar volgens mij een stukje van ons Belgisch bierpatrimonium waarvan je op het juiste moment moet genieten.

10 december 2008

Een parel om van te drinken

Manu De Landtsheer is met zijn Malheur 12 de trotse winnaar van de gouden medaille in de categorie 'Belgian style dubbel', zopas uitgereikt op de European Beer Star Award in Nürnberg. Hij heeft dus het beste bruine bier van Europa.

Langs de Mandekensstraat in Buggenhout begon hij zowat tien jaar geleden met zijn brouwerij, in de voetsporen van zijn grootvader die ooit nog brouwer was. Vader De Landtsheer was bierhandelaar.

Kleinzoon Manu droomde er echter van om terug te brouwen. Hij koos meteen voor een lijn blonde en fijngehopte bieren. Malheur 6 is een pittig blondje met veel Saaz-hop, Malheur 8 is wat zwaarder, de 10 is een stevige tripel. Al deze bieren zijn volgens het Duitse Reinheitsgebot gebrouwen (Germania), met enkel water, mout, hop en gist.

Enkele jaren later kwam er toch wat vraag naar een bruin bier. Manu wou daar wel op ingaan en ontwikkelde zo de Malheur 12, een bier met 50 procent meer grondstoffen dan een normale 'dubbele'. Een must om van 7 naar 12 graden alcohol te gaan.
Nochtans voelt het bier niet zo zwaar aan. Het is extreem zacht, niet te zoet, krachtig maar toch nog droog op het einde, met pilsmout, karamelmout, kandijsuiker én Duitse hop (Hallertau en Styrian Goldings). Daarnaast worden ook nog kruiden bijgevoegd. De 'gruut' van het oude Flandria: een goed bewaard geheim.

Het bier is ook de basis voor de Malheur Dark Brut, dat is dan de 12 die het procedé van remuage en dégorgement ondergaat. Of de methode van Dom Pérignon toegepast op bier. De brouwer werd er beroemd mee, paste het voor de eerste keer toe op de Malheur 10, wat leidde tot de Malheur Brut Réserve, en de creatie van een nieuwe bierstijl in België bierland. Wijlen Michael Jackson noemde ze terecht 'les bières brutes'.

Vorig jaar won de brouwer goud met de Malheur 10 in Nürnberg en alsof dat nog niet genoeg is, won hij ook al twee medailles op de prestigieuze World Beer Cup, met zijn Malheur Brut Réserve.


MALHEUR 12

Herkomst:
Brouwerij Malheur (De Landtsheer), Buggenhout

Alcoholgehalte:
12 vol. % alc

Uitzicht:
Donkerbruin, met mooi en rotsachtig 'caffè latte' lichtbruin schuim.

Aroma:
Moutig en granig, doet aan vers gesneden brood denken.

Smaak en afdronk:
Vol, rond, een zweem van zoet van de alcohol, maar het bier blijft droog en koffiebitter, met toetsen van noten, honing en rum, afkomstig van de bruine kandijsuiker. De afdronk is bitterzoet, lang en verwarmend.

Foodpairing:
Laat een konijn een uur sudderen in de saus met een flesje Malheur 12, en drink er het bier bij: een hemelse combinatie. Maar als je er de Montecristo Petit Edmundo bij rookt, een Cubaanse smaakbom, raak je ook wel in de hemel.

21 februari 2008

Mijn thuis is waar mijn Stella staat

In 1926 lanceert Artois een goudblonde lager als kerstbier, zo helder dat het de naam 'Stella' - latijn voor 'ster' - meerkijgt. Het bier wordt zo enthousiast onthaald dat het doorlopend verkrijgbaar wordt.

Pilsener is eigenlijk een typisch Tsjechisch streekbier. Een huwelijk tussen gerst uit Moravië, hop uit de Boheemse heuvels en mineraalarm grondwater dat de subtiele aroma's volledig tot hun recht laten komen.
Dit blonde bier uit het Tsjechische Pilsen trekt met de Centraal-Europese migranten de grote plas over en verspreidt zich ook langs water- en spoorwegen over het Europese continent.

Tot aan de tweede wereldoorlog blijft het bier vrij zeldzaam in ons land. Pils brouwen vergt immers een gigantische investering in dure koelinstallaties. Pils moet namelijk op lage temperaturen gisten.

Kort na de grote oorlog investeren bijna alle overgebleven brouwerijen in pilsbier. Maar daarvan zijn er nog maar weinig over.
Artois - opgericht als 'Den Hoorn' in 1366 - is één van de meest gedreven pilsbrouwers. In 1986 neemt het zijn grote concurrent Wielemans uit Vorst over. Een jaar later fuseert het met Piedboeuf tot Interbrew. Uiteindelijk fuseert het bedrijf in 2004 met het Braziliaanse Ambev tot Inbev.

Sinds de jaren zeventig wordt Stella in grote delen van Vlaanderen de standaard pils en houdt hieraan de foute associatie met hoofdpijn over. Die hoofdpijn kwam echter niet door het bier op zich, maar aan de hoeveelheid. Wie met een kater rondliep had gewoon teveel gedronken...
Internationaal positioneert Stella zich als 'premium', een luxepils waaraan men iets meer kan verdienen. Iets wat niet overal lukt. Denk maar en Engeland waar Stella geassocieerd wordt met het tomeloos achteroverslaan van pinten, met alle gevolgen van dien.

Stella is een ideale dorstlesser. Geurt naar mout en hop en smaakt naar pure granen. Jammer dat de hopbitter gedurende de jaren dat ik de pils ken minder en minder uitgeproken wordt en steeds zoeter smaakt. Gaan we naar een uni-sex pils waar Stella Artois, Jupiler of Cristal Alken allemaal gezelfde smaken?

Mogelijk gerelateerde posts