Vakantie Corsica – Dag 7 – Bonifacio

Vandaag hebben we Bonifacio bezocht. Deze prachtige middeleeuwse stad is gebouwd op kalksteenrots. Ze is gesticht door Bonifacio, markies van Toscane, die in 828 langs kwam, op de terugweg van een veldtocht in Afrika.
De versterkte haven leefde daarna drie eeuwen lang van visserij en piraterij en viel deels onder Pisaans bewind. Vanaf 1195 werd de stad een Genuese kolonie. Rond diezelfde tijd begon men met de bouw van de enorme muren. Vanaf de 18de eeuw viel Bonifacio definitief in de handen van de Fransen. Toch ademt de stad een Italiaanse sfeer uit en wijkt daarmee een beetje af van de rest van Corsica.
De stad is enorm druk. De toerist is er heer en meester. Je moet er zelfs file rijden om de stad in te komen. Toch hebben we vrij gemakkelijk parking gevonden. Je kan er gratis parkeren als je van plan bent om met de boot een rondvaart te maken.
De kust en de kliffen kan je het gemakkelijkst verkennen door een rondvaart in een boot. Elk half uur vertrekt er een boot voor een rondvaart van een uur. Je verkent er ondermeer mee de Grotte du Sdragonatu, de Grain de Sable en de vuurtoren van Capo Pertusato.

Grotte du Sdragonatu
Deze zeegrot, die is ontstaan door watererosie, wordt verlicht door zonnestralen die door een scheur in het plafond naar binnen vallen. De gids op de boot, beweert dat deze lange smalle opening de vorm van Corsica heeft.







Grain de Sable
Deze vrijstaande rots in zee met de vreemde bijnaam ‘zandkorrel’ is 800 jaar geleden van de rotsen afgebroken. Het is één van de meest herkenbare rotsen in de buurt van Bonifacio en op heel veel postkaarten te zien.





Capo Pertusato
Dit is het meest zuidelijke punt van Corsica en daarmee ook het meest zuidelijke punt van Frankrijk. In het Genuese dialect betekent het ‘de geperforeerde kaap’.
Een van de vreemdse waarnemingen op de boottocht is een geologische anomalie. Langs de ene kant zie je rotsen van kalksteen, die Bonificio zo bekent heeft gemaakt en langs de andere kant zie je rotsen van graniet.
Na de boottocht zijn we eerst iets gaan eten in één van de vele restaurants op de kade van de oude haven. Voor de economische prijs van tien euro kon je al mosselen met frietjes eten. Verbazingwekkend in een anders zo dure stad.
Na de lunch begon de klim naar de oude binnenstad via Montée Rastello en Montée St.-Roch.

Een van de vreemdste dingen die ik in Corsica heb gezien is de manier waarop ze daar hun doden begraven. Kerkhoven op Corsica zijn vrij recent. Meestal zijn die er niet en begraven de mensen hun doden op privé grond, gewoon langs de weg. In ieder geval altijd bovengronds in heel opvallende bouwwerkjes.
In de oude binnenstad van Bonifacio, op het verste punt van de rots (Bosco), vind je daar een heel mooi voorbeeld van.