De Onnoembaren

Mijn dochter van tien was laatst in de stripkast aan het rondneuzen en gaf uiting aan haar aangeboren orde door te zeggen dat ‘De Onnoembaren’ in een verkeerde volgorde stonden. Ik heb ze moeten tegenhouden. Ze was al begonnen alles volgens nummer te rangschikken.

Uitgever Dargaud heeft er inderdaad een zootje van gemaakt. ‘Shukumei’, deel 12 uit de reeks, is in werkelijkheid pas het tweede verhaal met Tim, Mac en Tony, maar het eerste album. Het eerste verhaal, ‘Nummer Driedubbel Nul’ is nooit als afzonderlijk album uitgegeven. In februari 1980 verschenen de eerste platen van ‘Nummer Driedubbel Nul’ in Robbedoes. De held van het verhaal, Chuck Wyllis, wordt op het tweede plaatje overreden door een jeep en afgevoerd. Vanaf dan nemen ‘De Onnoembaren’ de fakkel over.

‘Shukumei’ is een overgangsalbum tussen de M.A.S.H.-achtige kolder van ‘Nummer Driedubbel Nul’ en het duistere cynisme van de volgende albums. ‘Shukumei’ zit propvol amusante gags en sarcastische onzin. Het verhaal - over Japanse spooksoldaten op Borneo - is daaraan volledig ondergeschikt.

Het tweede album, ‘De Gele Geschiedenis’ is de start van De Hong Kong cyclus. Deze cyclus bevat in totaal vijf albums. De voorpublicatie in Robbedoes van dit album werd halverwege gestaakt. Na enkele lezersbrieven werd de seks en het geweld in het verhaal ongeschikt bevonden voor de jonge lezertjes van het tijdschrift.
De andere vier titels uit De Hong Kong cyclus zijn:

• De schedel van Vader Zé
• Ching Soao
• In de Purperen Lotus
• Alix Noni Tengu

In deze cyclus misdragen Mac, Tim en Tony zich tussen de Aziaten en hollen voortdurend hun pik achterna. Het idee waaraan Yann en Conrad zich begin jaren '80 vastklampten heeft met deze cyclus eindelijk vaste vorm gekregen.

Met de ‘Beerput’ start de tweede cyclus die zich afspeelt in Korea. De ‘Bronzen Pop’ en ‘Zonderkaak’ zijn de andere twee albums uit De Koreaanse cyclus.
‘Beerput’ bevat als extra een niet ingekleurde versie van het allereerste verhaal ‘Nummer Driedubbel Nul’. In de Franse uitgave was ‘Matricule 000’ al verschenen als bijlage bij ‘Aventure en Jaune’.

Naarmate de reeks vordert, vervalt scenarist Yann meer in meer in trucjes. De reeks wordt teveel routine met als basisingrediënten seks, geweld en humor zo zwart als de paginaranden van het album zelf.

De drie laatste albums:

• Ten Oosten van Roswell
• Ten Noorden van White Sands
• Ten Zuidwesten van Moskou

zijn dan weer heel andere koek. Vooral ‘Ten Oosten van Roswell’ is steengoed. Het scenario is heel wat subtieler met sterk visuele humor. Er zitten bijvoorbeeld leuke verwijzingen naar enkele films in.
Over het verhaal op zich is – zoals bij alle andere albums – niet zo heel veel te zeggen. Maar de personages zijn om je vingers van af te likken: een homo hatende redneck bijvoorbeeld, met een travestiet als schoonzoon, een roodharige vrouw als buitenaards wezen of een maoïstische geheim agente, annex huurmoordenaar.

De Onnoembaren is een reeks voor volwassenen. Je mag echter niet terugdeinzen voor een redelijk onnozel verhaal. De sterkte ligt hem vooral in de grappige, stompzinnige dialogen vol van cynisme, gebracht in een vulgair taaltje.